De gehele week Washington D.C.

Hallo allemaal!

Bij deze mijn laatste blogbericht vanuit Amerika. Het is hier nu 9 uur 's avonds (dus bij jullie 3 uur 's nachts) en morgen vliegen we weer terug. Voordat we gaan wil ik nog even laten horen en zien wat we de afgelopen week allemaal hebben gedaan. Zoals je gemerkt hebt is er minder over te schrijven, en dit heeft twee redenen. Ten eerste is het hier snik- en snikheet, gecombineerd met een hoge vochtigheid. Het is simpelweg zeer vermoeiend om van alles te doen. De andere reden is het open en vriendelijke karakter van de stad. Overal zijn speciale voetpaden, avenue's, parken, grasvelden, bankjes waardoor lopen heerlijk is. Als je loopt, echter, bezoek je natuurlijk veel minder op een dag. Niet dat dat veel uitmaakt, want Washington D.C. heeft nu eenmaal minder toeristische attracties dan New York.


Maandag 16 augustus

Na een heerlijke nacht slapen in het hotel (dat vele malen beter is dan het hotel in New York) gingen we 's ochtends vroeg op pad, richting het Witte Huis.

De noordelijke kant van het Witte Huis. Het is eigenlijk best wel klein.

De zuidkant van het Witte Huis. In tegenstelling tot wat velen denken zit achter het centrale raam niet de president. Hij werkt overdag in de West Wing, links van deze foto en niet zichtbaar vanaf straat.

Wietske voelde zich door de enorme hitte en vochtigheid niet zo bien en kreeg last van hoofdpijn, dus zij ging terug naar het hotel. Ik zette zelf nog voort en liep verder richting het Washington Monument en het daarnaast gelegen WO II gedenkteken.

De top van het Washington Monument. Helemaal op de top staat een aluminium spits, indertijd een duur en zeldzaam metaal. Enkele jaren nadat dit monument af was, bedacht een Fransman een goedkope manier om aluminium uit erts te halen en de prijs kelderde. Hadden ze achteraf gezien toch maar voor zilver gekozen...

De voet van het Washington Monument, omgeven door 50 vlaggen, één voor elke staat. Dit monument is 555 voet, 5 en 1/8 inch hoog (169 m 29,4 cm) en was vier jaar lang (1885-1889) het hoogste ter wereld tot de Eiffeltoren in Parijs hem met zijn 324 meter keihard inmaakte.

 Ik heb hierna nog het Museum of American History bezocht, vol met leuke prullen en interessante verhalen uit het amper 250-jarige land. Het hoort bij het Smithsonian Institution, een overheidsinstelling dat 18 musea en 1 dierentuin in Washington D.C. beheert en allemaal geheel gratis zijn.

Dinsdag 17 augustus

We begonnen deze dag bij het Washington Monument. We hadden kaartjes voor half tien 's ochtends om het hoogste (met afstand) bouwwerk in Washington te beklimmen. Het uitzicht was werkelijk adembenemend.

Kijkend naar het noorden zijn het enorme grasveld "The Ellipse" en het Witte Huis te zien.

In het oosten zijn het WO II gedenkteken, het spiegelbad en het Lincoln Memorial te zien.

Het Pentagon, een van de grootste gebouwen ter wereld (qua vloeroppervlak) ligt ten zuiden. Het ligt echter niet in Washington D.C., maar in Arlington, Virginia. Ironisch genoeg was de vleugel waar op 11 september 2001 een vliegtuig invloog het oudste van het gebouw. De bouw daarvan startte op 11 september 1941.

Ook ten zuiden is het Jefferson Memorial te zien.

"the Mall", een enorm park van 1,6 kilometer lang met aan weerszijden musea en ministeries, is letterlijk het hart van cultureel Amerika en de plek van bestuur van de gehele VS.

Eenmaal met beide benen op de grond vertrokken we richting Capitool. Het Capitool is de plek waar de Senaat en het Huis van Vertegenwoordigers zitten, samen vormen zij het Congres. De Senaat bestaat uit honderd leden die direct worden gekozen, twee voor elke staat. De Senaat is gelijk aan de Eerste Kamer in Nederland, en stemt of wetten worden aangenomen of verworpen. Het Huis van Vertegenwoordigers bestaat uit 435 leden, verdeeld over de staten gebaseerd op inwonertal. Californië is met 53 leden het meest vertegenwoordigd. Het Huis is als de Tweede Kamer; wetten worden er ontworpen en voor goedkeuring naar de Senaat gestuurd. Uiteindelijk besluit de president (net als onze koningin) of de wet ook daadwerkelijk in uitvoering gebracht kan worden.

Er stonden echter allerlei hekken buiten, reed er overal politie rond en hingen er vlaggen halfstok. We kozen eieren voor ons geld en gingen naar de Bibliotheek van het Congres.

De rotunda van het Capitool is het hart van de stad. Links (noordelijk) hiervan ligt het Senaatsgebouw en aan de rechter (zuidelijke) zijde ligt het gebouw van het Huis.

De Library of Congress, het Thomas Jefferson gebouw

Het Library of Congress ligt in een gebouw uit 1894, vernoemd naar Thomas Jefferson. Tijdens de oorlog van 1812 werd het platgebrand bij het beleg van Washington in 1814. Na de oorlog bood Thomas Jefferson zijn uitgebreide collectie van ruim 6000 boeken aan. Helaas sneuvelde 2/3e in een tweede brand in 1854. Een groot deel van deze boeken is opnieuw gekocht of geschonken en hebben een speciale plek samen met de rest van de originele Jefferson-boeken. Naast dit gebouw zijn er nog twee gebouwen waarin nog meer boeken, banden, films etc. liggen. Het is de allergrootste mediacollectie ter wereld.

Woensdag 18 augustus

Op de derde dag van ons verblijf in Washington voelde Wiets zich erg moe (omdat ze ook al in twee jaar niet op vakantie was geweest kwam alle moeheid eruit) en bleef zij in het hotel en in het nabijgelegen park om te slapen en te lezen. Ik ging echter op een wandeltocht van zo'n 8 kilometer om alle dingen te bekijken die ik nog wou zien. Het regende dat het goot, maar ik kocht een paraplu van een slimme handelaar bij het metrostation voor de geeneens zo gekke prijs van vijf dollar.

Het plensde met bakken uit de lucht

Ik liep naar het National Air and Space Museum vol met pronkstukken uit ruim een eeuw vliegen. Zo hing de Spirit of St. Louis daar (het vliegtuig waarmee Charles Lindbergh de eerste tocht over de Atlantische oceaan maakte), evenals de capsule van de Apollo 11 (waarmee Neil Armstrong, Buzz Aldrin en Michael Collins als eerste naar de maan reisden). Ook de originele Wright Flyer, het allereerste gemotoriseerde vliegtuig (vliegtuig betekent hier een vliegmachine die zwaarder is dan lucht, dus in tegenstelling tot luchtballonen) dat in 1903 vloog was in dit museum aanwezig. Ik heb hiervan allemaal beeldmateriaal, maar ik heb slechts twee foto's die ik jullie niet kon onthouden.

Twee raketten, één zelfs 14 meter hoog.

Op bovenstaande foto zijn twee raketten te zien; beiden uit 1944. De voorste is een geheel Amerikaanse raket die werd ontwikkeld tijdens de Tweede Wereldoorlog en het meest geavanceerde dat de Amerikaanse wetenschappers wisten te bouwen. De raket erachter is een V2-raket van Nazi-Duitsland waarvan er maandelijks enkele honderden werden geproduceerd. Na de oorlog begon de ruimterace tussen de Sovjet-Unie en de Verenigde Staten, waarbij beide landen de Duitse technologie gebruikten om hun eigen falende raketten te vervangen. Wernher von Braun, de Duitse wetenschapper die deze V2 heeft ontworpen, werd door de geallieerden gevangen en na vrijlating werkte hij mee aan het Apollo programma. De Saturnus V (vijf) raket, de allergrootste raket ooit gebouwd, is van zijn hand en bracht de eerste mensen naar de maan. De Saturnus V was in staat zoveel lading mee te nemen dat het onmogelijk was geweest om mensen op de maan te zetten zonder deze raket. Zijn ongekende kracht is de reden dat de Sovjet-Unie het nooit is gelukt om mensen naar de maan te sturen, omdat zij simpelweg geen vergelijkbare raket konden bouwen.

Vind de Fail!

Blijkbaar doet Luxemburg plots mee aan het ISS project. En Nederland is er mee gekapt. Je leert nog eens wat als je naar het museum gaat.

Hiervandaan was het verder vrijwel droog en ging ik op mijn lange wandeltocht. De eerste stop was het Jefferson Memorial, een monument gewijd aan de derde president van de VS en hoofdauteur van de Onafhankelijkheidsverklaring.

Het beeld van Thomas Jefferson kijkend naar het Washington Monument, omgeven door vier muren met citaten.

Hiervandaan liep ik verder naar het monument voor Franklin Delano Roosevelt, de 32e president van de VS die vier termijnen diende (1933-1945) waarbij hij twee maanden in zijn vierde termijn, vlak voor het einde van de Tweede Wereldoorlog, overleed waarop zijn opvolger (toenmalig vice-president Harry S Truman) besloot Japan te bombarderen met twee kernbommen.

Een controversieel beeld van FDR, zittend in zijn rolstoel (vanwege polio in zijn jeugd) bedekt met een regenjas van de mariniers.

Hiervandaan liep ik verder naar het Koreamonument. Tegen deze tijd begon het weer te regenen waardoor het monument nog meer gewicht meekreeg. Het stelt soldaten voor terwijl ze door een weiland ploegen in de stromende regen, met regenjassen aan. De Korea-oorlog vond plaats tussen 1950 en 1953 en werd gevochten tussen de NAVO aan de ene kant (waarbij Nederland voor het laatst meevocht in een oorlog, sindsdien nemen we deel aan vredesmissies) en de communisten (Sovjet-Unie, China en Noord-Korea) aan de ene kant. Uit angst voor een eeuwige oorlog is er een staakt het vuren afgekondigd en zijn de grenzen min of meer weer vastgesteld zoals ze waren voor de oorlog. Technisch gezien zijn Noord- en Zuid-Korea nog altijd in staat van oorlog met elkaar, omdat er nooit een vrede is gesloten.

Koreamonument

Vanaf dit punt liep ik door naar het Lincoln Memorial, een groots monument gewijd aan Abraham Lincoln, 16e president van 1861 tot zijn moord in 1865. Lincoln werd verkozen tot president in een tijd waarbij er een grote tegenstand was tussen het anti-slavernijbeleid in het noorden en de door slaven bewerkte plantages in het zuiden. De zuidelijke staten scheidden zich af tot de Confederale Staten van Amerika en begonnen de burgeroorlog. Onder Lincoln werden enkele impopulaire beslissingen genomen zoals dienstplicht om de oorlog te winnen. De zuiderlingen vochten fel en wouden de oorlog winnen door niet te verliezen. Zodra de verliezen voor het noorden onverkoopbaar werden, zo hoopten de zuiderlingen, zou het noorden vrede willen sluiten om een bankroet te voorkomen. Door Lincoln impopulaire doch effectieve beleid werd de burgeroorlog door het noorden gewonnen en kwamen de staten weer bij elkaar, vrij van slavernij. Enkele weken na de burgeroorlog was afgelopen werd Lincoln in Ford's Theater neergeschoten door de acteur en zuiderling John Wilkes Booth, die bij zijn daad "Sic Semper Tyrannis!" (zo vergaat het alle tirannen) riep. Lincoln overleed de volgende ochtend aan zijn verwondingen.

Een enorm beeld van Lincoln zittend in een stoel, kijkend naar het Washington Monument, herdenkt één van de bekendste en populairste presidenten uit de geschiedenis.

Donderdag 19 augustus

Vandaag begonnen we rustig met opstaan en gingen we met de metro en te voet door het weer stralende zonnetje naar de dierentuin. Deze dierentuin, aangesloten bij het Smithsonian Institution, is geheel gratis te bezoeken. Er waren veel verschillende diersoorten met mooie verblijven, maar er werd ook veel verbouwd. De olifanten kregen een nieuw verblijf, evenals de zeeleeuwen en zeehonden. De paden en andere bezienswaardigheden waren hierdoor afgesloten waardoor zo'n 20% van het park niet toegankelijk was. Helaas, maar het was eigenlijk toch te warm om echt alles te kunnen zien. Hieronder een paar foto's van het natuurschoon.

Een cheeta paradeerde langs het publiek, tot groot genoegen van de vele kinderen die in het park waren

Een klein konijnuiltje, die in Noord- en Zuid-Amerika voorkomt.

Deze leeuw vindt het veel te warm om wat uit voeren en ligt heerlijk te slapen in het zonnetje

Bij deze de samenvatting uit Washington D.C.! Ik wil jullie hartelijk bedanken voor het lezen van mijn blog en ik zie jullie graag weer terug in Nederland. Ik heb nog veel meer beeldmateriaal en verhalen te vertellen, dus jullie zijn nog niet van me af!

Groetjes, ook namens Wietske,


Jurgen

Dag 7 - Rockefeller, St. Patricks en Times Square

Op zaterdagochtend gingen we richting Rockefeller Center, een complex van momenteel 19 gebouwen (oorspronkelijk 14) die zijn gebouwd door multimiljardair en filantroop John D. Rockefeller Jr. Zijn vader, J.D.R. Sr., was één van de rijkste mensen in de geschiedenis. Zijn vermogen, verdiend in de olie met Standard Oil zou in huidig geld 640 miljard dollar waard zijn. Ter vergelijking, Bill Gates had op het hoogtepunt van zijn fortuin 102 miljard dollar.

30 Rockefeller plaza, het GE Building. Wellicht dat sommigen deze façade herkennen van de Comedy Central show 30 Rock.

Wisdom and Knowledge Shall Be the Stability of Thy Times, een art-deco kunstwerk, hangt boven de hoofdingang van 30 Rock.

Vanwege zijn monopoliepositie werd Standard Oil in 1911 opgedeeld in allerlei kleinere bedrijven, waarvan er twee, Exxon en Mobil de grootste waren. Zo de ironie het wil zijn deze twee gefuseerd en is het huidige ExxonMobil (hoe komen ze erop...) één van de grootste petrochemische bedrijven in de wereld. Zij kunnen samen echter niet tippen aan het Nederlands-Britse Shell, nog altijd de grootste speler in de oliemarkt. Wat dat betreft is het opsplitsen om de markt te openen voor andere bedrijven goed gelukt.

Ook op Rockefeller Center zit de enige winkel volledig gewijd aan Nintendo: de Nintendo World Store! Het is een aardig grote winkel van twee verdiepingen vol met t-shirts, historische Nintendo-systemen en verzamelingen, demo's en natuurlijk héél véél spellen! Ik kreeg nog een compliment voor mijn coole blauwe Nintendo posttas, maar ik heb daar een nieuwe gekocht. Hiervan heb ik geen foto gemaakt, want hij is te cool om te zien op film, je moet hem in het echt zien :)

Een parodie van Nintendo op de populaire I Love New York t-shirts

Hierna vertrokken we naar St. Patricks Cathedral, de grootste Rooms-Katholieke kathedraal in de VS. Elke nis was gewijd aan een andere sint, elk met zijn geschiedenis erbij. De kathedraal zelf is vernoemd naar de beschermheilige van de Ieren, St. Patrick. Nog elk jaren vieren de Ierse immigranten (en eenieder die graag een biertje drinkt) St. Patrick's Day met een parade. Vooral in Chicago is St. Patrick's Day populair en daar wordt de Chicago rivier elk jaar volgegooid met kleurstof en groen (de nationale kleur van Ierland) gemaakt voor een dag. Aan de kinderen wordt verteld dat de ferries (Ierse elfjes) of de leprechauns (eveneens Ierse elfjes) ervoor verantwoordelijk zijn.

St. Patricks is groot, maar leek niet veel groter dan de St. Bavo in Haarlem.

Die avond zijn we naar Broadway gegaan en vanaf daar gelopen naar Times Square. Voor we echter gingen lopen zijn we naar Ray's gegaan, al 40 jaar een begrip in New York en door de lezers van New York Times nipt gekozen als beste pizzeria van de stad met 22% van de stemmen. De nummer twee kreeg 21%. Hoe dichter we bij de lichten van Times Square kwamen hoe drukker het werd op straat. Er zit op Times Square een enorme Toys 'r' Us van 3 verdiepingen en een hele winkel, ook van 3 verdiepingen, volgestouwd met... M&M's! Ik maak geen grappen, een hele winkel geweid aan de meest nutteloze plastic troep met M&M's in de hoofdrol en natuurlijk de gesuikerde chocolaatjes zelf in de meest ongelooflijke kleuren als roze, zachtpaars, beige, kopergroen en nog meer kleuren die je in Nederland nergens kan vinden.

Lichtjes, reclames, toeristen, verkeersopstopping. Times Square in een notendop!

Een bord voor het Bubba-Gump restaurant vlak naast de beroemde reclameborden op het voormalige New York Times gebouw. Voor de Forrest Gump fans: de keten kwam pas na de film.

Iedereen heeft knipperende lichtreclame op Times Square, ook het politiebureau. Niet op de foto, het rekruteringscentrum van het Amerikaanse leger. Met een enorme Amerikaanse vlag van tl-buizen.

De volgende dag zijn we met de metro naar Howard Beach station gegaan en overgestapt op de onbemande AirTrain naar onze terminal, vanwaar wij vertrokken naar D.C. (behalve mijn koffer, maar die is veilig overgekomen, zie ook mijn vorige bericht)

Geen machinist, dus een wijds uitzicht op het spoor

Volgende keer het Witte Huis, de National Mall, musea en monumenten.
Bedankt voor het lezen en de groetjes uit D.C.!

Kort berichtje!

Hallo allemaal!

Zoals je waarschijnlijk heb gemerkt, heb ik hier in Washington D.C. nog gewoon internet! We zijn gisteravond hier aangekomen en het hotel is prachtig. De kamer is enorm, er is ingebouwde airconditioning en ik zit op bedraad (dus stabiel) internet.

De vlucht naar Washington verliep voorspoedig en duurde iets langer dan een uur. Helaas waren we een half uur langer aan de grond gebleven dan gepland vanwege kapotte demo-apparatuur waarmee ze de veiligheidsinstructies uit moeten beelden. Toen we landden bleek mijn koffer nog in New York te staan (het was een vliegtuig voor vijftig personen, dus niet echt verwonderlijk dat ze de ruimte er voor niet hadden) maar die is vanochtend hier veilig aangekomen. Alles zat er nog in, sloten waren niet geforceerd en de inhoud is nog helemaal heel.

We gaan zometeen op weg naar het Witte Huis en de National Mall en daar zal ik binnenkort verder over gaan berichten. Tot later!

Dagen 5 en 6 - Central Park en Downtown

We gingen te voet naar Central Park op een (eindelijk) koelere dag. Vanwege de regen die op deze donderdag viel was het ook vrijdag en zaterdag nog heerlijk koel en niet zo verschrikkelijk vochtig.

We begonnen bij Belvedere Castle, een 'folly', oftewel een gebouw wiens enige doel is om er mooi uit te zien. Tegenwoordig zit het meteorologische centrum van New York er gevestigd, dus als er in het weerbericht informatie uit New York komt, kun je er zeker van zijn dat het in Belvedere Castle, Central Park is gemeten.

Belvedere Castle, iets zuidelijk van het midden van het park

Hiervandaan startte een rondleiding door vrijwilligers door een select deel van het park. Zij vertelden ons over de aanleg van het park, de wisselende staat van het park door de jaren heen en hun vrijwilligerswerk. De stichting waarvoor zij werkten, de Central Park Conservancy, heeft het park sinds de jaren zeventig onderhouden, toen het park er erg slecht bij lag. Alles zat onder de graffiti, bomen waren dood, overal waren junkies, drugsdealers, verkrachters en struikrovers. De stad New York was in die tijd zo goed als bankroet en kon geen cent missen. Enkele vrijwilligers gingen daarom samen het park maar opknappen en nog altijd komt zo'n 85% van de jaarlijkse onderhoudskosten van 25 miljoen dollar uit giften. Uiteindelijk hebben Wietske en ik samen twaalf dollar gegeven.

Hier volgen enkele foto's van de dingen die we gezien hebben.

the Great Lawn, de gele plekken zijn honkbalveldjes

Eekhoorns, in het hart van een stad van 23 miljoen

Een Egyptische obelisk uit Alexandrië uit 1600 v. C. De krabben zijn een reconstructie van Romeinse steunkrabben die in de oudheid deze obelisk voor omvallen behoedden.

Bethesda Fountains, vernoemt naar de Bijbelse rivier waar een genezende engel verscheen. Vroeger was de vijver erachter een enorm reservoir waar het eerste schone drinkwater van New York in 1842 werd opgeslagen.

Onderweg terug kwam ik een straat tegen waardoor ik me weer helemaal thuis voelde: Amsterdam Avenue.

Amsterdam Ave

De vrijdag daarna vertrokken we eerst naar de Brooklyn Bridge, gebouwd tussen 1869 en 1883 verbond dit de stad New York met de stad Brooklyn. Uiteindelijk heeft deze brug ervoor gezorgd dat Brooklyn deel uit is gaan maken van de stad New York. De naam Brooklyn komt van het Nederlandse Breukelen. Er zijn meerdere punten in de stad die nog vrij Hollands aandoen; in Queens ligt Flushing (Vlissingen), in het noorden van Manhattan liggen Harlem (Haarlem) en New Utrecht, er is een Holland Tunnel, Canal Street ligt waar vroeger een gracht lag in de periode van Nieuw Amsterdam, gekruist door Bridge Street waar de brug over deze gracht vroeger lag. Broadway is een letterlijke vertaling van Breede Weg. Er zijn vast nog meer oude verwijzingen, maar deze heb ik in ieder geval allemaal gezien op bordjes e.d.

de Brooklyn Bridge, kijkend naar Brooklyn. Deze pyloon heet Manhattan Gate

Het vlechtwerk in de kabels is imposant. De toren aan de andere kant heet, weinig verrassend, Brooklyn Gate

We gingen langs bij de winkels op pier 17 en hebben heerlijk gegeten bij een Ierse pub/restaurant dat door zowel Alice als Simone werd aanbevolen. Hiervandaan gingen we in de richting van het World Trade Center terrein, waar we een informatiecentrum hebben bezocht. Waar vroeger de twee torens stonden komen nu twee gaten in de grond en aan de rand hiervan komen watervallen. Om dit monument komen vier gebouwen: World Trade Center 1 (ofwel de Freedom Tower) van 1776 voet ofwel 541 meter hoog (1776 is het jaar van de Onafhankelijkheidsverklaring), WTC 2 (officiëel Greenwich Street 200) van 387 m hoog, WTC 3 (Greenwich Street 175) van 352 m hoog en WTC 4 van 297 m hoog. Momenteel is het Empire State Building met 385 meter nog de hoogste, maar dat zal binnenkort dus veranderen.

Een maquette van de plannen. De vier torens (en twee 'lage' gebouwen) links en boven dit monument wordt het nieuwe WTC-complex.

v.l.n.r.: WTC 1, 2, 3 en 4

Er wordt al druk gebouwd aan WTC 1

We hebben nog met een schuin oog naar Wall Street gekeken. Wall Street stamt ook uit de Nederlandse tijd en was de locatie van een wal gebouwd om de indianen en Engelsen die vanuit het noorden van het woeste, moerasachtige berglandschap van Manhattan aanvielen tegen te houden.

Hierna vertrokken we naar het Skyscraper Museum, enig in zijn soort. Hier waren voorstellingen van de evolutie van Wall Street, de ontwikkeling van Sjanghai als centrum van de nieuwste generatie wolkenkrabbers, en een hele ontstaansgeschiedenis van het World Trade Center, inclusief de originele maquettes gemaakt in 1968 voor de aanvang van de bouw.

Een model van Midtown. Probeer de bekende gebouwen te vinden! Een hobbyist heeft elk gebouwd natuurgetrouw geschaafd uit blokjes balsahout.

Een minder groot maar niet minder indrukwekkend model van Downtown, inclusief WTC

's Avonds zijn we naar een voorstelling van de Nederlandse cabaratier Micha Wertheim geweest (die overigens geweldig grappig is, al is zijn humor soms bijzonder grof net als Hans Teeuwen) in het SoHo Playhouse op Vandam Street, vlakbij de Holland Tunnel.

Vandam street. Naar wie deze straat vernoemd is weet ik niet.

Dit is mijn laatste blog voordat ik vertrek naar Washington D.C. Ik ben zaterdag nog naar Rockefeller Center, St. Patricks Cathedral en Broadway geweest, maar dat zal ik vanuit D.C. bloggen, ervan uitgaande dat we daar ook internettoegang hebben. Mocht dat uiteindelijk blijken niet te kloppen, dan bedank ik jullie voor het lezen en zie ik jullie weer in Nederland.

Groetjes en bedankt voor het lezen, ook namens Wietske.

Dag 4 - Op stap met Francis en Simone

Wietske en ik hadden afgesproken om 's middags met Simone en Francis de stad in te gaan, dus de ochtend konden we nog zelf indelen.

We vertrokken eerst richting Grand Central Terminal, het monumentale en enorme pand waar de treinen vertrokken waar oprichter Cornelius Vanderbilt zijn enorme fortuin mee verdiende.

De centrale hal van Grand Central is altijd druk

Standbeelden en een klok bovenop het Grand Central Terminal. Het uitzichtverpestende gebouw daarachter is het MetLife gebouw (vroeger het PanAm gebouw)

Twee blokken ten oosten van Grand Central Terminal staat het Chrysler Building. Gebouwd in 1930 was dit gebouw voor 8 maanden het hoogste van de wereld (en als eerste gebouw hoger dan de Eiffeltoren in Parijs, wat officiëel geen gebouw is) totdat het Empire State Building klaar was. Het gebouw is prachtig om te zien en heeft allerlei mooie sierstukken verwerkt in de bakstenen muren. Deze stellen gestileerde motorkappen, auto's, wieldoppen en grilles voor van de auto's van Chrysler. Het gebouw is tegenwoordig in handen van Saoedische oliesjeiks, voor wie het bezitten van een 80 jaar oud icoon 9000 kilometer van huis blijkbaar belangrijker is dan je eigen bevolking voorzien van basisbehoeften als eten en een baan. Maar ja, wie ben ik om daar over te klagen. Helaas is alleen de (overigens mooie) lobby van het gebouw te betreden en niet de top.

Hoger dan de Eiffeltoren (bij voltooiing, nu niet meer) en met een top van RVS

Sierlijke kunst gemaakt van baksteenpatronen

Aangezien we nog tijd over hadden omdat we het Chrysler Building niet konden beklimmen gingen we richting de East River, waar een stuk grond ligt dat niet van New York is, noch van de VS. Het is internationaal grondgebied waarop het hoofdkantoor van de Verenigde Naties is gebouwd. We hebben het gebouw bezocht waar toevallig de World Press Photo's werden tentoongesteld. Begrijpelijk konden we hier natuurlijk geen opnames van maken, maar het viel me wel op dat er aardig wat schokkende foto's tussen zaten. Zo waren er foto's van een jong Palestijns kind dat lag begraven onder het puin van haar platgebombardeerde huis, van een Amerikaanse soldaat die door een bermbom 40% van zijn hersenen en schedelpan is kwijtgeraakt en van het Koninginnedagdrama in Apeldoorn. Gelukkig waren er ook nog leuke foto's van natuurschoon, bijzondere diersoorten en feestvierende mensen.

De vlaggen van Namibië, Nauru, Nepal, Nederland, Nieuw-Zeeland, Nicaragua en Niger

Aangezien het al weer wat laat begon te worden gingen we weer terug naar Columbus Circle, aan de zuidoostelijke hoek van Central Park. Hier staat het Time Warner Center, bestaande uit twee torens die sommigen misschien bekend voor komen. In de film Cloverfield woonde het personage Beth hier en was de ene toren tegen de andere aangevallen, maar dat was in het echt natuurlijk gelukkig niet zo. Francis werd gedropt op het plein door Simone, die een parkeerplek ging zoeken terwijl wij de schaduw opzochten. Het was 88 Fahrenheit in de schaduw en 93 in de zon. In Celsius is dat 31 en 34 graden!

het Time Warner Center op Columbus Circle

Toen Simone zich bij ons had gevoegd gingen we richting the Village, een kleinschalig en volksbuurtachtige wijk tussen Midtown en Downtown in. Hier bezochten we kleine winkeltjes met de meest bizarre producten, zoals laarzen voorzien van stekels aan alle kanten met eronder een hilarisch bijschrift "Imagine getting kicked in the face with these!" We aten bij een geweldig Mexicaans restaurent, de Caliente Cab. Caliente is Spaans voor heet (en forne is oven, dus California is een verbastering van 'hete oven').

We zochten wat verkoeling in het Washington Square Park, een klein openbaar park dat werd opgeknapt. Er stond een grote witmarmeren boog, voltooid in 1895, om de inauguratie van George Washington in 1789 te herdenken. Ondanks het rustige en lieftallige karakter van dit park bleek het een bijzondere geschiedenis te hebben. Eind 18de eeuw was dit een begraafplaats en zijn er zo'n 10.000 lijken geruimd voor het park werd aangelegd en tot 1819 werden er veroordeelden opgehangen. Eén van de bomen waaraan mensen werden opgehangen, de 'Hanging Elm', staat nog steeds.

de Marble Gate in Washington Square Park

Op het eind zijn we nog door Chinatown en Little Italy gelopen, waarna we afscheid namen van Simone en Francis.

Mulberry Street, het hart van Little Italy, uitkijkend naar het Empire State Building

Wederom bedankt voor het lezen en excuses voor het late verschijnen van dit bericht. Ik hoop morgen al te schrijven over onze ervaringen van donderdag en vrijdag. Donderdag hebben we Central Park bezocht en vrijdag zijn we naar de Brooklyn Bridge, het WTC-terrein en Wall Street geweest.